روز جهانی عدالت اجتماعی

زخم‌های کهنه و تکرار‌ی ایران در بزنگاه‌های تاریخی‌اش*یادداشت‌هایی از کتاببا چراغ و آینهنوشته: دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی*یادداشت‌برداری و انتخاب عنوان این متن: سعید عبداللهی*حق این است که نسل مشروطیت با همه‌ی نقاط ضعف که در زندگی اغلب مردانش می‌توان یافت، نسلی است سربلند. بعد از شهریور ۱۳۲۰ و به‌ویژه بعد از کودتای ۱۳۳۲ و به‌ویژه بعد از اصلاحات ارضی و انقلاب سفید و همین‌طور بیا تا بعد و بعدتر، ایران به‌لحاظ اجتماعی دچار یک نوع مسخ روحی و انحطاط عقلانی و سیاسی شده است و چنان خود را در چنبره‌ی نفوذ مادی و معنوی اجانب می‌بیند که هیچ‌گاه به فکر اصلاح خود از درون نیست. روشنفکران ما از بعد از شهریور ۱۳۲۰ روزبه‌روز در این اندیشه راسخ‌تر می‌شوند که ایرانی خود هرگز به اصلاح وضع خویشتن قادر نیست و باید مثل مهره‌ی شطرنج منتظر بماند تا دست بازیگری از بازیگران، بر رقعه‌ی شطرنج جهانی و منطقه‌یی درباره اش تصمیم بگیرد. از روزگار نوجوانی من، همیشه به ما و شاید هم نسل قبل از ما، چنین تلقین شده است که منتظر این باشیم که حزب محافظه‌کار در انگلستان روی کار خواهد آمد یا حزب کارگر، در آمریکا دمکرات‌ها برنده خواهند شد یا جمهوری‌خواهان و آنگاه منتظر بمانیم که سیاست آن حزب درباره‌ی «خاور میانه» و «خلیج فارس» چه خواهد بود و درباره‌ی نظام حکومتی ایران چه تصمیمی خواهد گرفت. از اندیشه‌های نادر و استثنایی در این باب، باید چشم‌پوشی کرد و آن فکری را تعقیب کرد که به‌قول قدما «اعم اغلب» است. حق این است که در این‌ پنجاه و چند ساله‌ی بعد از سقوط رضاشاه، و شاید هم اندکی بعد از روی کار آمدن او، به‌تدریج این اندیشه مثل موریانه حیثیت تاریخی ما را از درون تباه کرده است؛ ولی اقرار نکردن به وجود این بیماری روانیِ اجتماعی، روز جهانی عدالت اجتماعی...

قاره‌ی ششم*سعید عبداللهی (س. ع. نسیم)پیچش الفباهای خبری در گِـره بـاد است:ـ قاره‌یی می‌آید... افق‌های قاره‌ی ششم رو به اشراق‌اندو فكرها در گهواره‌ها زبان باز می‌كنند. پنجره‌های مشعوفآبستن كوكب‌هایند.در سكوت‌های قاره‌ی ششمهمیشه غنچه‌ی فكری لب می‌زندواژه‌یی می‌شكفد. در باغ‌های قاره‌ی ششمانسان از شاخه‌های قرائت‌های مقدسخود را می‌تکاندو در میلادی بیجنس و بی‌نژاد و بینـامرواق‌های قاره‌ی معناتصنیف آزادی می‌نویسند... *** از کتاب: قاره‌ی ششمدریافت کتاب: https://bit.ly/3Uzd7HCبرچسب‌ها: قاره ششم, شعر, اشراق روز جهانی عدالت اجتماعی...

یلدا؛ طولانی‌ترین قصه‌ی زندگی و آدمی *سعید عبداللهی*یلدا، شبی است که ضیافت رنگین سفره و دورهمی‌هایش، مژده‌ی‌ گذار از سوز زمستان و پیمودن به جانب بهار را می‌دهد. باز کن پنجره را!رقص شاد برف رامیهمان کن چو شکوفهبر سر شاخه‌ی تَرشعله‌های شب یلدایی‌تان زیباتر...ریشه‌یابی یلدا؛ جست‌وجو در یک واژهیلدا چیست؟ آیا از افسانه‌ها و اسطوره‌ها آمده است؟ این واژه‌ که در شعرها، حکایت‌ها، قصه‌ها و ترانه‌ها با آن وصف‌ها می‌کنند و نغمه‌ها می‌سازند، از کجا آمده تا به ما رسیده است؟یلدا چیست؟ یـلدایی که بانی ضیافت‌ها، سورها، گردآمدن میوه‌ها و خوراکی‌های رنگارنگ در مجمرها و میزها و سفره‌هاست؛ شبی که تمام‌ شب‌ها‌ به جانب او می‌روند تا بلندترین و طولانی‌ترین گیسوان بر شانه‌های سال باشند. شبی که از قله‌‌ی آن، تاریکی سرازیر و کوتاه می‌شود. همان تحویلی که از پس آن کاروان روز آرام‌آرام بالا می‌رود تا روشنایی و مهر به هم بپیوندند که زمین را مهیای نوروز و بهاران خجسته کنند.در ریشه‌شناسی یلدا، همواره به چند واژه برمی‌خوریم که از قرن‌های گذشته تا الآن همراه یلدا هستند. کلمه‌هایی مثل «سْریانی، جْـدُی، سامی». در جست‌وجوی یلدا و واژه‌های‌ همراهش، نظری بر لغت‌نامه‌های دهخدا، معین، عمید و فرهنگ علوم اجتماعی می‌اندازیم:«یلدا، واژه‌ای سْریانی و مصادف میلاد مسیح است. به روایتی، یلدا جشن ظهور میترا یا مهر بود که مسیحیان در قرن چهارم میلادی، آن را روز تولد عیسی قرار دادند. سْریانی، لغت ترسایان(مسیحیان، عیسویان، نصرانیان) و به زبانی است که تورات نازل شد. روایتی هم هست که آفتاب به برج جْدُی تحویل می‌کند. در عهد قدیم، این رویداد را شوم و نامبارک می‌انگاشتند. جْدُی یا رأس‌الجدی، یعنی هر وقت آفتاب در این نقطه باشد، نهایت دو روز جهانی عدالت اجتماعی...

«با که باید گفت این حال عجیب؟»***امان از ابتذال پوپولیسم فالوریامان از ابتذال حجم‌آگین و حجم‌بینامان از ابتذال هیاهوی مجاز و غربت اصالتامان از غربت شعور و رونق «ابتذال شر»امان از قحطی لعل و رواج خزف...!امان از توفان غبار ربات بر کتیبه‌ی «فرهنگ انسان»...!سعید عبداللهی۱۹ دی ۱۴۰۱برچسب‌ها: ابتذال شر, پوپولیسم, فرهنگ‌سازی روز جهانی عدالت اجتماعی...